رفتار من عادی ست ...


اما نمی دانم چرا این روزها

از دوستان آشنایان هر که مرا می بیند

می گوید :

این روز ها انگار حال و هوای دیگری داری

اما....

من مثل هر روزم

با آن نشانی های ساده

با همان امضا همان نام

و با همان رفتار معمولی

مثل همیشه ساکت و آرام

این روزها تنها حس میکنم

گاهی کمی گنگم

گاهی کمی گیجم

حس میکنم از روزهای پیش

قدری بیشتر این روزها را دوست دارم

گاهی

از تو چه پنهان

با سنگ ها آواز میخوانم

و قدر بعضی لحظه ها را خوب میدانم

این روزها گاهی از روز و ماه و سال و از تقویم

از روزنامه بی خبر هستم

حس میکنم گاهی شدیدا بیشتر هستم

این روزها گاهی خدا را هم یک جور دیگر میپرستم.......

از جمله دیشب هم دلگیرتر از شب های بیرحمانه دیگر بود

من کاملا تعطیل بودم

اول نشستم خوب جورابهایم را اتو کردم

تنها حدود هفت فرسخ در اتاقم راه رفتم

و با کفشهایم گفتگو کردم

دیشب برای اولین بار

دیدم که نام کوچکم دیگر

چندان بزرگ و هیبت آور نیست

این روزها دیگر تعدادموهای سپیدم را نمیدانم

گاهی برای یادبود لحظه ای کوچک

یک روز کامل جشن میگیرم

گاهی صدبار در یک روز می میرم

یک غنچه مریم هم برای مردنم کافیست

حتی یک شاخه از محبوبه های شب

گاهی نگاهم در تمام روز با عابران ناشناس شهر

احساس گنگ آشنایی میکند

گاهی دل بی دست و پا و سربزیرم را

آهنگ یک موسیقی غمگین

هوایی میکند اما......

غیر از همین حس ها که گفتم

و غیر از این رفتار معمولی

و غیر از این حال و هوای ساده ی عادی

حال و هوای دیگری در دل ندارم

..........رفتار من عادیست...