نیمکــــت چوبی...

نم نمــکی باران...

ســـــکوت بینمان...

صدای نفــــس هایمان..

با آن چشم های بهــــت زده...

زل زده در چـــــشمانم...

گویـــــا در چشمانم...

لرزشـــی می خوانــد...

چشم هایـــش فانوســی ست...

در این جاده ی تاریــک...

دســــتانش...

مرا به وسعت آسمان ها می برد...

اوست تنـــها بــــهانه ی من...

برای نوشـــــــتن....